Rozdział 14

Ulrich siedział razem z przyjaciółmi w pokoju wspólnym*. Był piątkowy wieczór i wszyscy bardzo się cieszyli ponieważ już za tydzień zaczynały się święta. Aelita i Jeremy byli tak zafascynowani spędzeniem tygodnia u państwa Belpois, że nie  rozmawiali o niczym innym tylko o tym co takiego będą porabiać razem, jak wygląda pokój chłopaka i  czy jego kuzyni polubią Aelitę. Teraz grali w szachy patrząc się na siebie i marszcząc czoła.  

  Ania siedziała przytulona do Odda i czytała podręcznik od biologii. Ta para była bardzo szczęśliwa, że spędzą święta razem w Kadic. Wydawało się im, że nic nie jest w stanie im przeszkodzić. Zadowolony chłopak obejmował ramieniem swoją dziewczynę i oglądał w telewizji mecz.

  Mimo, że dziewczyny Ulricha nie było przy nim to nic nie było w stanie zmącić jego euforii. Nie obchodziło go, że dostał jedynkę z historii, że Kiwi pogryzł mu buty ani to że Sissi ciągle plotkowała na temat związku z Yumi. Po tym jak dziewczyna zgodziła się na to, żeby byli razem  posiedzieli jeszcze chwilę w parku. Przytuleni rozmyślali o tym ile czasu stracili na fochy, zazdrość i to, że nie potrafili sami przed sobą  przyznać się do swoich uczuć. Teraz już wiedzieli, że na tym koniec i nic nie jest w stanie im przeszkodzić. 

- Odd, czy możesz przyciszyć? Usiłuję się skupić! – powiedziała Aelita.

- Wyluzuj. Przez całe święta będziecie z Jeremy’m grać w szachy i czytać książki. No chyba, że będziecie aż tak szaleni, że obejrzycie coś w telewizji – zaśmiał się.

  Musiał zrobić unik bo dziewczyna rzuciła w niego swoim piórnikiem.  

- Robi się już późno. Dobranoc wszystkim – powiedziała Ania i pocałowała Odda w policzek.

  Przyjaciele siedzieli jeszcze jakiś czas w pokoju wspólnym. Po tym jak Aelicie udało się wreszcie pokonać Jeremy’ego, ten stwierdził, że dał jej fory na co dziewczyna się obraziła i poszła spać. Ulrich poszedł wziąć prysznic a Jeremy chciał jeszcze po coś iść do biblioteki. Odd który teraz nie miał co robić stwierdził, że odwiedzi swoją dziewczynę.

  Idąc korytarzami zauważył, że uczniom Kadic wcale nie chcę się spać. Wszyscy mieli coś do roboty mimo późnej pory. Odd przystanął na progu sypialni swojej dziewczyny i zauważył, że nie jest sama.

  Ania tłumaczyła Cristiano jakiś temat pokazując rycinę w książce. Chłopak wcale nie wyglądał na skupionego tylko wpatrywał się w nią.

- Wiesz, trudno mi się skupić kiedy mam taką ładną nauczycielkę – oznajmił.

  Teraz Odd nie wytrzymał i wparował do pokoju. Na widok miny chłopaka Cristiano szybko się pożegnał i wyszedł. Ania odpowiedziała mu „Pa Cris” i uśmiechnęła się do Odda. Co ona sobie wyobraża?!

- Co to niby ma znaczyć?!

- Co ma znaczyć? Poprosił mnie tylko o pomoc.

- Nie udawaj głupiej! Przecież widziałaś jak na ciebie patrzył! Jak na coś do jedzenia! – oburzył się.

- To, że ty miałeś miliony dziewczyn i je zdradzałeś to nie znaczy, że każdy jest taki jak ty! To raczej ja powinnam być o ciebie zazdrosna a nie ty o mnie! 

- Tak?! A może ty chcesz żebym był zazdrosny? Po to ci to tłumaczenie?!

- WYNOŚ SIĘ STĄD!

  Ania wypchała go siłą na zewnątrz i trzasnęła mu drzwiami przed nosem. Usłyszał szlochanie. Teraz chłopaka ogarnęły wyrzuty sumienia. Co on najlepszego narobił? Wściekły poszedł do siebie gdzie już siedział Ulrich piszący smsy. Odd ze wściekłości trzasnął drzwiami i kopnął szafkę tak, że Kiwi zaskomlał cicho. Rzucił się na łóżko wściekły na cały świat i nawet nie raczył odpowiedzieć na pytanie Ulricha co mu jest.

***

 Ulrich, Odd, Jeremy i Aelita siedzieli  przy swoim stoliku jedząc śniadanie. To, że Odd nic nie jadł było jeszcze dziwniejsze od tego, że jego dziewczyna siedziała na drugim końcu stołówki mieszając w misce ze smutną miną. 

- Hej, Odd chcesz mojego banana? – spytała Aelita.

- Nie – odparł jej ponuro 

  Przyjaciele spojrzeli po sobie zrozpaczeni. Tego jeszcze nie było.

- Hmm.. Odd a co się właściwie stało? – zaczęła delikatnie dziewczyna.

- Nic.

- To idź i pogadaj o tym „niczym” – doradziła mu.

  Zrozpaczony postanowił właśnie tak zrobić. I tak przecież nie ma nic do stracenia. Podszedł do stolika Ani i usłyszał fragment jej rozmowy.

- … zmieniłam zdanie. Chcę wrócić na święta. Będzie bardzo fajnie! Tak masz rację nie mogę się doczekać kiedy zobaczę się z Gosią i z Kaśką! Tyle się zmieniło. Będę mogła znowu zobaczyć Kraków! 

  Końca wypowiedzi Odd nie zrozumiał ponieważ została wypowiedziana po polsku.

- A więc to tak? Pokłóciliśmy się a ty natychmiast zmieniasz zdanie?! Od tak! – kipiał z wściekłości.

- Tak właśnie tak! 

 Wybiegła ze stołówki. Odd był taki wściekły, że nawet fakt, że wszyscy poszli się uczyć na poniedziałkowe zajęcia nie zrobił na nim wrażenia. Wiedział, że tak łatwo się nie podda i że jeszcze się pogodzi ze swoją dziewczyną. 

 „Dlaczego jest tak, że jeśli wszystkim się układa to mi akurat musi się wszystko popsuć?” pomyślał.

   

* pokój wspólny - to pomieszczenie z telewizorem, grami itd. William a właściwie jego klon został wybrany na dyżurnego. 

---------------------------------------------- 

 Wiem, że dodaję trochę późno, ale to z powodu braku czasu. Przepraszam, że rozdział taki krótki, ale obiecuję, że następny będzie już w sobotę.  Całuski :*