Rozdział 28

 Ulrich wydawał się być rozbawiony całym zajściem. Uśmiechał się i zerkał na Yumi której mina nie wróżyła nic dobrego.

- Zepsuł mi się samochód. Ulrich mnie podwiózł. – oznajmiła napiętym głosem.

- To miło z jego strony – wycedził William.

  Jego postawa nie wyrażała wdzięczności wobec gościa. Ulrich podniósł się i nawet nie spojrzawszy w stronę pana domu powiedział:

- Do zobaczenia w poniedziałek.

- Jak to? – zapytała zdziwiona.

- Zobaczysz – wyszczerzył zęby i wyszedł.

    William stanął tuż naprzeciwko niej i zapytał:

- Robisz ze mnie idiotę?

- O co ci chodzi?

- Nie udawaj. Zapraszasz  go tu  nie wiadomo po co!

- Mówiłam zepsuł mi się samochód! Miałam iść pieszo?

- Trzeba było po mnie zadzwonić!

  Obrażony na cały świat wyszedł i zamknął się w sypialni. Wściekła Yumi  poszła do łazienki. Zmycie makijażu i przebranie się w piżamy zajęło jej tylko chwilkę, więc wzięła laptop i zalogowała się na swojego Facebooka. Ze zdziwieniem zauważyła powiadomienie o zaproszenie do grona znajomych.

- O kurczę..

 Zaproszenie było od Ulricha Sterna. Z wahaniem Yumi zaakceptowała i po chwili włączyło się jej powiadomienie z Czatu.

„Dobry wieczór. Jak tam zazdrosny partner dał ci popalić?”

 To wiadomość również była od Ulricha.

***

 Po prostu cudownie. Jeżeli się spóźni do pracy to dostanie się jej od szefa i to bardzo. Lubi swoją pracę i nie chce mieć w niej problemów. Tylko jak się śpi na kanapie to człowiek się nie wysypia  i jest zmęczony. Nie chce mu się wstać. A to wszystko przez zazdrosnego Williama który uparł się, żeby podwieźć ją dzisiaj do pracy.

  Yumi wręcz pobiegła do swojego i kolegi gabinetu. Ma dzisiaj napisać dwa artykuły i przeprowadzić wywiad. Pełno roboty na pewno się z tym nie wyrobi i będzie trzeba wziąć coś do domu. A William i tak się będzie dziwił, że nie ma czasu myśleć o ślubie…

- Dzień dobry jestem nowym pracownikiem – przedstawił się wysoki brunet zajmujący drugie biurko w pomieszczeniu.

  Kobieta otworzyła szeroko usta. Co on tu robi?

- Pracujesz w konkurencji. – wymamrotała.

- Żartowałem. Pracowałem w dla tej samej gazety tylko,  że w innym mieście. Teraz przenieśli mnie tutaj – mrugnął.

- Czyli teraz pracujemy razem? – spytała niezbyt mądrze.

- Na to wychodzi – uśmiechnął się Ulrich.  

  Uśmiechnęli się do siebie i zajęli się swoimi obowiązkami.

***

- Aelita, ile można się malować? – krzyknął Jeremy.

- Jeszcze pięć minut!

- Jeżeli przed ślubem będziesz się tyle szykowała to umrę z nudów czekając – mruknął  

  Dochodziła już dziewiętnasta a przecież byli zaproszeni do Odda. Te kobiety to zawsze się tyle szykują czy co..

- Kto prowadzi? – zapytała Aelita.

- Ja, bo chcę jeszcze pożyć – zaśmiał się.

- Haha. – mruknęła sarkastycznie.

  Ale trzeba było przyznać wygląda ślicznie. Pokręciła włosy na delikatne fale i ubrała się w czarną sukienkę. Do tego dobrała białe lity.

- Dla kogo ty się tak stroisz? Zaczynam być zazdrosny.

- Dla ciebie durniu – zaśmiali się obydwoje.  

  Jechali dłuższy  czas rozprawiając o weselu. Aelita za nic nie chciała zdradzić jaką suknię wybrała i ciągle zamartwiała się czy cała rodzina pana młodego ją polubi. Jeremy powtarzał, że to naprawdę nie ma najmniejszego znaczenia.

***

- Odd, czy mógłbyś mi pomóc nakrywać do stołu? Bawisz się z małym jakbyś jeszcze sam był dzieckiem.

 To poniekąd była prawda. Mężczyzna siedział na kanapie z synkiem na kolanach i bawili się misiem. Nie byłoby w tym nic dziwnego gdyby nie to, że Odd cieszył się z tej rozrywki tak samo jak Francesco.

- Chciałbym mieć córkę – rzekł po chwili.

  Ania zdziwiona uniosła brwi.

- Nie szalejesz za bardzo? – zaśmiała się.

- Pomyśl, sama mówiłaś, że smutno być jedynakiem. Francesco ucieszyłby się z siostry, brata ewentualnie braci i sióstr – zaśmiał się.

- Tak, a może od razu przedszkole załóżmy?

- Czemu nie?

  Po chwili słychać było pukanie do drzwi i do domu weszli goście. Oczywiście całą ich uwagę zdobył mały niebieskooki chłopczyk którym się zachwycali: „Jaki słodki” (Aelita), „No na szczęście, Odd z urodą wdał się do mamy” (Ulrich), „Miejmy nadzieję, że inteligencję do odziedziczy po mamusi” (Jeremy). Na dwa ostanie komentarze Odd zrobił obrażoną minę.

- No zobaczymy po kim twoje dziecko odziedziczy urodę.

- Na pewno po mnie, mam silnie geny – zaśmiał się Ulrich.

- Ta jasne.

  Zasiedli do kolacji i rozmawiali o pracy i o ślubie.

- Aelita jak nazwałabyś swoją córkę? – zapytała Yumi.

- Hmm.. myślałam o Justine. – odpowiedziała.

- O nie! Ja się nie zgadzam na to imię. – powiedział Jeremy.

- Nie obchodzi mnie to. Mi się podoba – zaśmiała się Aelita.

- A mi się podoba Julie. 

- Dobra nie kłóćcie się. Jeszcze nic się wam nie urodziło. Jeszcze. – zaśmiał się Ulrich.

- A ty jak nazwiesz swoje dzieci mądralo?  - spytał Jeremy.

- Pierw to mi żona jest potrzebna – uśmiechnął się.

- Podobno pracujecie razem? – zapytała Ania zmieniając temat.

- No a jak – zachichotała Yumi.

  Cały wieczór upłynął w przyjemniej atmosferze. Przyjaciołom jak zawsze było do śmiechu i świetnie im się rozmawiało. Uwielbiali te spotkania, czuli się jak za dawnych lat, kiedy mieszkali jeszcze w Kadic i bali się, że Jim przyłapie ich na łamaniu zasad szkolnego regulaminu.

***

- Yumi, przepraszam za moje fatalne zachowanie. – powiedział William kiedy tylko zauważył ją w drzwiach.

- Hmm.. no cóż wybaczyłam ci już nie jedno więc i tym razem ci wybaczam – mrugnęła do niego.

- Chodź zrobiłem twoją ulubioną herbatę owocową.

  Usiedli przy stole w kuchni i rozmawiali o całym minionym dniu. Yumi była szczęśliwa, nie lubiła być pokłócona z ukochanym. W pewnym momencie chwycił ją za rękę i pocałował w policzek. Nie było w tym jakiejś spontaniczności czy romantyczności. Ot, taki zwykły gest uczyniony pod wpływem chwili.

 Yumi pomyślała, że w związku po jakimś czasie zanika romantyczność a pozostaje jedynie przywiązanie. Ale z drugiej strony pomyślała, że może nie przeżyła tej prawdziwej dojrzałej miłości. 

---------------------------------------------------------------------

Witam :D. Mi się osobiście ten rozdział nie podoba, ale to w końcu do Was należy ocena :D!  Liczę na wiele opinii :P. Miłego weekendu wszystkim :*